تأثیر یک ایستگاه کاری قالیبافی بر خستگی عضله ذوزنقه ای

مقدمه: خستگی ناحیه شانه از مهمترین فاکتورهای آغازگر اختلالات اسکلتی-عضلانی (musculoskeletal disorders: msds)  در اندام فوقانی است و در بین قالی بافان، شایع ترین msdها در این ناحیه به وقوع می پیوندد. هدف از این مطالعه یافتن تأثیر قالی بافی در ایستگاه کاری پیشنهادی بر خستگی عضله ذوزنقه ای فوقانی (upper trapezius: utr) طی یک چرخه وظایف شغلی است. روش کار: در این مطالعه مقطعی 9 زن و 3 مرد مشارکت داشتند. طی 80 دقیقه قالی بافی در یک چرخه از وظایف قالی بافی، امواج الکترومایوگرافی (electromyography: emg) عضله utr راست و چپ به طور پیوسته ثبت شد. پس از پردازش امواج، پارامترهای rms و mpf به عنوان پارامترهای دامنه و طیف فرکانس امواج تعیین گردیدند. برای آنالیز آماری از روش مدل سری های زمانی استفاده و نتایج در دسته بندی های نمودار جاسا قرار گرفتند. یافته ها: بر اساس روش جاسا در utr راست، درصد افرادی که خستگی عضلانی، افزایش تولید نیرو، کاهش تولید نیرو و بازیابی را تجربه کرده بودند، به ترتیب برابر با 58%، 16%، 8% و 8% بودند. همچنین نقطه جاسا برای یک شرکت کننده بر روی محور x واقع شد. به همین ترتیب 50%، 25%، 8% و 16% قالی بافان در utr چپ خود خستگی عضلانی، افزایش تولید نیرو، کاهش تولید نیرو و بازیابی را تجربه کرده بودند. نتیجه گیری: به طور خلاصه یافته های این مطالعه نشان داد بیشتر قالی بافان در ایستگاه کاری پیشنهادی، خستگی عضلانی را در عضله utr تجربه کردند. اهمیت کاربردی این نتایج در طراحی بهینه و ارگونومیک ایستگاه های کاری قالی بافی مورد توجه می باشد. مطالعات آینده، باید بر دیگر عضلات و در بازه های زمانی بزرگ تر تمرکز کنند.